روز سوم شعبان سال چهارم هجرت ددومین فرزند حضرت علی (ع
)وحضرت فاطمه (س) چشم به جهان گشود اسما اورا در پارچه ای پیچید وخدمت پیامبر (ص) بردن،آن حضرت در گوش راست اذان و در گوش چپ او اقامه گفت.
روزهاای اول یا هفتمین روز ولادت آن حضرت فرشته وحی بر پیامبر نازل شد وفرمودند:"سلام خداوند برتو ای رسول خدا،این نوزاد رت به نام پسر کوچک هارون”شبیر“که در عربی “حسین“خوانده می شود،نام بگذار. چون علی (ع)برای تو بسان هارون برای موسی بن عمران است جز انکه تو خاتم پیغمبران هستی."بدین ترتیب نام آن مولود مبارک حسین نامیده شد.(1)
“عالیترین،صمیمی ترین،گویا ترین رابطه معنوی وملکوتی بین پیامبر(ص) وامام حسین(ع) را می توان در این جمله رسول گرامی اسلام خواند که فرمود:”حسین از من ومن از حسینم“.(2)
ابن اثیر در کتاب اسدالغابه می نویسد:حسین(ع)بسیار روزه می گرفت ونماز می گذارد وبه حج می رفت وصقه می داد وهمه کارهای پسندیده را انجام می داد.
شخصیت حسین بن علی(ع)آنچنان بلند ودور از دسترس وپر شکوه بود که وقتی با برادرش امام مجتبی (ع)پیاده به مکه می رفتند،همه بزرگان و شخصیتهای اسلامی به احترامشان از مرکب پیاده شده،همراه آنان راه پیمودند.(3)
…………………………………………………………………………………………………
1.چهارده معصوم،ایت الله سید محسن خرازی،ص195
2.همان،ص196/سنن ترمذی،ص324
3.همان،ص246/ذکری الحسین،ج1،ص152
آخرین نظرات