وقتی که امام حسین (ع)متولد شد،خداوند سبحان ،به جبرئیل دستور داد تا با گروهی از ملائکه ،نزد پیامبر(ص)رفته وبه او تبریک وتهنیت بگویند. وقتی که پایین آمدند،از جزیره ای عبور کردند که در آن ملکی به نام فطرس بود. خداوند او را دنبال کاری ارسال داشت ولی او سستی نمود،پس بالش شکست ودر آن جزیره ،رها شد. پس در آنجا هفتصد سال خدا را عبادت نمود.
فطرس خطاب به جبرئیل گفت:به کجا می روی؟
جبرئیل گفت:به سوی محمد(ص).
فطرس گفت:مرا نیز همراه خود به سوی او ببرید،شاید برایم دعا کند.
وقتی که جبرئیل خدمت پیامبر رسید وشرح حال فطرس را گفت ،حضرت فرمود:به فطرس بگو :بال شکسته اش را به این طفل بمالد. در آن هنگام فطرس خود را به گهواره امام حسین(ع)مالید وشفا یافت. سپس با جبرئیل به آسمان پرواز کرد و از آن به بعد،به او آزاد شده حسین(ع)لقب دادند.
بیاییم مثل فطرس خودمان را به سفیه النجاه امام حسین برسانیم وبخشیده شویم .
…………………………………
منبع:جلوه های اعجاز معصومین (ع)،مرحوم علامه قطب الدین راوندی(ره)،ص200
آخرین نظرات