گزیده از اخلاق امام علی بن موسی الرضا(ع)
ابراهیم بن عباس می گوید:هرگز حضرت امام رضا(ع) را ندیدم که با سخنش به کسی جفا کند وهرگز ندیدم که سخن کسی را پیش از انکه به پایان آورد قطع نماید واحدی رااز نیازی وحاجتی که قدرت برادایش داشت ردّنساخت وهرگز پایش را در برابر همنشینی دراز نکرد وهرگز احدی ازغلامان وخدمتکارانش را ناسزا نگفت وهرگز ندیدم که آب دهان بیرون بیندازد وهرگز ندیدم بخندد بلکه خنده اش تبسم بود.
هرگاه به خلوت می نشت وسفرۀغذایش را در برابرش می نهادند.غلامان وحتی دربانان وکارگزاران را برای خوردن غذا با او برسفره اش می نشاندند،در شب کم خواب وبسیار شب زنده داربود،اکثر شب هایش را از سرشب تا صبح بیدار بودبسیار روزه می گرفت و روزۀاول ووسط .آخر ماه از او فوت نمی شد ومی فرمود:این روزۀ(تمام)روزگار است،صدقه وکار نیک پنهانی او بسیار بود وبیشتر صدقه وکارنیکش در شب های تاریک بود .کسی که گمان کند در فضیلت مانند او را دیده ،باورش نکند.
منبع:اهل بیت (ع)عرشیان فرش نشین/استاد حسین انصاریان/ص481
آخرین نظرات